Loslaten voor dummies.

Problemen op het werk? Onverwerkte emoties? Ruzie met de buurman?

Loslaten, neem een meditatie-momentje en laat het los.

…........ wat een bullshit.

Steeds meer kom ik artikelen tegen op internet, en reclames of wijze adviezen op een forum of facebook waarin loslaten het antwoord zou zijn op alle problemen.

De term loslaten is een modegril geworden, geadopteerd door eenieder die denkt iets te weten over mens en spiritualiteit.

Maar laatst kon ik mijn tranen niet bedwingen door een hartverscheurende hulpkreet op een forum waarbij iemand ergens had gelezen in een of ander hip eigentijds spiritualiteitsmagazine dat loslaten het antwoord zou zijn, maar het lukte niet, hoe hard ze ook haar best deed.

Het liet me niet los.

Ik ben ook lang bedwelmd geweest door het idee dat loslaten de weg was naar geluk en verlichting.

Met mediteren en mindfullnes, met creatieve therapie, en zelfonderzoek en bewustwording.

Stapels boeken uit de bieb, en naar trainingen en lezingen.

Vol van het loslaten van het ego, en het loslaten van het oordeel.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb enorm veel inzicht gekregen, maar loslaten ho maar.

Ik zal jullie een klein geheimpje verklappen.

Loslaten bestaat helemaal niet, behalve als je het stuur van je fiets loslaat, en je op je gezicht over het asfalt stuitert....... dat is loslaten.

Loslaten is een loze term op zichzelf, een moderne kreet als utopie voor verdwaalde zielen.

Kijk, het loslaten van bepaalde emoties is op zich nog wel te doen, het vergt wat oefening en inzicht, maar dan kom je een heel end.

Het loslaten van ego of oordeel is, naar mijn bescheiden mening, onmogelijk.

Het enige moment waarop dit mogelijk zou kunnen zijn, is het moment dat je je laatste adem uitblaast, en zelfs dan heb ik nog mijn twijfels.

Maar wanhoop niet, verlossing is nabij, er is namelijk een ander pad naar geluk en verlichting.

Bewustwording.

Bewustwording geeft inzicht.

Als je je bewust wordt van je zelf, wie je bent, hoe je denkt, waarom dat zo is, dan ontdek je dat je oordeel, en je ego, geweldige stukjes jij zijn.

Dat ze bij je horen, en je helpen.

Zonder oordeel, zouden we doelloos en verloren rondlopen.

Zonder ego, het “ik” besef, zouden we niet kunnen ervaren, zouden we niet de uniekheid van onszelf kunnen zien, en zou liefhebben onmogelijk zijn.

Het probleem is alleen dat we vaak vergeten dat we niet feilloos zijn.

Dat ons oordeel, of het oordeel van een ander, de absolute waarheid zou zijn.

Een oordeel is niet meer dan een persoonlijke mening, een samenraapsel van conclusies uit gebrekkige informatie.

Wie we zijn en wat we vinden is het resultaat van een leven vol van invloeden.

Van opvoeding, van religie, van ideologie, van indoctrinatie.

Daaruit concluderen we dat het wel waar moet zijn wat we zien, horen, voelen en denken.

Maar als je bewust om je heen kijkt, met het inzicht dat iedereen, en dan bedoel ik ook echt iedereen, alle 6,5 miljard mensen op deze aarde, feilbaar zijn, dan snap je het.

Van president tot paus, van dalai lama tot directeur, niemand is feilloos.

Zelfs de hele wereld van onderzoekers en wetenschappers krabben achter hun oren bij de zoveelste ontdekking dat de dingen anders in elkaar zitten dan zij voor mogelijk hadden gehouden.

Zie dit in.

Word je bewust van je feilbaarheid, en die van de ander, en je vind mildheid en liefde.

Zie in dat feilbaarheid het instrument is waarmee we de kans krijgen om te leren in dit leven.

Leren om in te zien, om lief te hebben, om verwonderd te zijn en om te lachen om je eigen stommiteiten...........

Oordeel is feilbaar.

Ego is feilbaar.

Maar o zo nodig voor je pad naar geluk.

Zoals John Legend het zo treffend zingt in zijn nummer “all of me”, all your perfect imperfections.

Dus loslaten........

Vasthouden moet je, met alles wat je hebt.

Voordat je weer over het asfalt stuitert.

Dikke knuffel,

Ben