Tegenstellingen

Gisterenavond, in een uitzending van nieuwsuur, was er een reportage waarin een moslima haar steun wilde betuigen tegen het terrorisme.
Op zich niet verwonderlijk, want het is een van de vele op dit moment, gezien de aanslagen in Parijs, en elders in de wereld.

Maar wat mij verwonderde was haar uitspraak;

"Ik sta voor vrede, en ik vecht er voor totdat ik dood ga."

Hoe raar klinkt het?
Voor vrede hoef je namelijk niet te vechten, alleen maar niet te vechten.
Maar hoe simpel dat ook is, tegelijkertijd staat deze uitspraak, denk ik, voor heel veel tegenstrijdige gevoelens die bij veel mensen leven.
In ieder geval bij mij.

Ik sta ook voor vrede..... dacht ik.
Maar wat is die vrede waard als je in angst of onderdrukking moet leven, of in armoede?
Of wat als alles waar je als mens voor staat, of wie je lief hebt, wordt bedreigd?

De aanslagen in Parijs zorgen voor vele tegenstellingen.
Door alle berichten heen proef ik een verharding, een roep om stelling te nemen.
Zwart of wit?
Voor of tegen?
En ook in mij is die strijd gaande, ik voel alle woede, onmacht, onbegrip, angst en verdriet.
Ik ben dus ook al letterlijk aan het vechten met al mijn emoties, en die van anderen, de vrede is op dit moment ver te zoeken in mij.

Ik ben een kind van de flower powertijd, make peace, not war.
Maar is die vrede het doel, of het resultaat?
Vrede is, volgens mij, het gevolg.
het gevolg van een strijd om je doel te bereiken.

Ik denk dat het dus belangrijk is om mijn doelen eens even goed onder de loep te nemen, en na te gaan op welke manier ik deze doelen wil bereiken.
En op welke manier ik dit doe is volgens mij nog belangrijker dan het doel op zich.
Want hoe kan ik vrede hebben met mezelf, als ik mijn doelen bereik ten koste van anderen.
Als ik bewust anderen leed aan doe om mijn doelen, wat ze ook mogen zijn, te bereiken, zou dit niet in overeenstemming zijn met wie ik ben, en waar ik voor sta.

Mijn doel is helder, ik wil graag zo gelukkig mogelijk zijn.
Maar hoe dit te bereiken, is zo vaag als wat.
Mijn instrument is ook helder, door middel van liefde.
Maar o zo moeilijk in te zetten als mijn lijf trilt van woede, en mijn knieën knikken van angst.

Zo veel tegenstellingen, helemaal niet zwart-wit.
Alleen maar heel veel grijs.

Mijn hart gaat uit naar iedereen die op dit moment worstelt met deze gevoelens.
En ook ik ben op dit moment even Blauw-Wit-Rood in plaats van Rood-Wit-Blauw.......

Big Hug,
Ben

Loslaten voor dummies.

Problemen op het werk? Onverwerkte emoties? Ruzie met de buurman?

Loslaten, neem een meditatie-momentje en laat het los.

…........ wat een bullshit.

Steeds meer kom ik artikelen tegen op internet, en reclames of wijze adviezen op een forum of facebook waarin loslaten het antwoord zou zijn op alle problemen.

De term loslaten is een modegril geworden, geadopteerd door eenieder die denkt iets te weten over mens en spiritualiteit.

Maar laatst kon ik mijn tranen niet bedwingen door een hartverscheurende hulpkreet op een forum waarbij iemand ergens had gelezen in een of ander hip eigentijds spiritualiteitsmagazine dat loslaten het antwoord zou zijn, maar het lukte niet, hoe hard ze ook haar best deed.

Het liet me niet los.

Ik ben ook lang bedwelmd geweest door het idee dat loslaten de weg was naar geluk en verlichting.

Met mediteren en mindfullnes, met creatieve therapie, en zelfonderzoek en bewustwording.

Stapels boeken uit de bieb, en naar trainingen en lezingen.

Vol van het loslaten van het ego, en het loslaten van het oordeel.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb enorm veel inzicht gekregen, maar loslaten ho maar.

Ik zal jullie een klein geheimpje verklappen.

Loslaten bestaat helemaal niet, behalve als je het stuur van je fiets loslaat, en je op je gezicht over het asfalt stuitert....... dat is loslaten.

Loslaten is een loze term op zichzelf, een moderne kreet als utopie voor verdwaalde zielen.

Kijk, het loslaten van bepaalde emoties is op zich nog wel te doen, het vergt wat oefening en inzicht, maar dan kom je een heel end.

Het loslaten van ego of oordeel is, naar mijn bescheiden mening, onmogelijk.

Het enige moment waarop dit mogelijk zou kunnen zijn, is het moment dat je je laatste adem uitblaast, en zelfs dan heb ik nog mijn twijfels.

Maar wanhoop niet, verlossing is nabij, er is namelijk een ander pad naar geluk en verlichting.

Bewustwording.

Bewustwording geeft inzicht.

Als je je bewust wordt van je zelf, wie je bent, hoe je denkt, waarom dat zo is, dan ontdek je dat je oordeel, en je ego, geweldige stukjes jij zijn.

Dat ze bij je horen, en je helpen.

Zonder oordeel, zouden we doelloos en verloren rondlopen.

Zonder ego, het “ik” besef, zouden we niet kunnen ervaren, zouden we niet de uniekheid van onszelf kunnen zien, en zou liefhebben onmogelijk zijn.

Het probleem is alleen dat we vaak vergeten dat we niet feilloos zijn.

Dat ons oordeel, of het oordeel van een ander, de absolute waarheid zou zijn.

Een oordeel is niet meer dan een persoonlijke mening, een samenraapsel van conclusies uit gebrekkige informatie.

Wie we zijn en wat we vinden is het resultaat van een leven vol van invloeden.

Van opvoeding, van religie, van ideologie, van indoctrinatie.

Daaruit concluderen we dat het wel waar moet zijn wat we zien, horen, voelen en denken.

Maar als je bewust om je heen kijkt, met het inzicht dat iedereen, en dan bedoel ik ook echt iedereen, alle 6,5 miljard mensen op deze aarde, feilbaar zijn, dan snap je het.

Van president tot paus, van dalai lama tot directeur, niemand is feilloos.

Zelfs de hele wereld van onderzoekers en wetenschappers krabben achter hun oren bij de zoveelste ontdekking dat de dingen anders in elkaar zitten dan zij voor mogelijk hadden gehouden.

Zie dit in.

Word je bewust van je feilbaarheid, en die van de ander, en je vind mildheid en liefde.

Zie in dat feilbaarheid het instrument is waarmee we de kans krijgen om te leren in dit leven.

Leren om in te zien, om lief te hebben, om verwonderd te zijn en om te lachen om je eigen stommiteiten...........

Oordeel is feilbaar.

Ego is feilbaar.

Maar o zo nodig voor je pad naar geluk.

Zoals John Legend het zo treffend zingt in zijn nummer “all of me”, all your perfect imperfections.

Dus loslaten........

Vasthouden moet je, met alles wat je hebt.

Voordat je weer over het asfalt stuitert.

Dikke knuffel,

Ben

Mijn paasboodschap

Mijn paasboodschap

Als je in je leven op zoek bent naar geluk, en in deze zoektocht geen steen onbewogen laat, dan kom je vroeg of laat in aanraking met religie.

En Pasen is naast kerstmis het grootste feest van het christelijke geloof.

De herdenking van de opstanding van Christus is niet het eerste waar ik aan dacht al de afgelopen jaren dat ik Pasen heb gevierd.

Het was voornamelijk een mengelmoes van een extra vrije dag, familiaire verplichtingen, paaseieren verstoppen, en veel eten.

Al sinds mijn pubertijd heb ik bewust afstand genomen van de christelijke grondslag en mijn katholieke roots wat betreft Pasen.

Bewust, omdat ik moeite heb met elke religie.

Religie doet in mijn ogen vaak meer kwaad dan goed, en als ik de bijbel opensla en begin te lezen in de teksten van het oude testament vraag ik me af hoe het toch mogelijk is dat zoveel miljoenen mensen geloven in een paar slecht geschreven verhalen, waar de angstzaaierij voor een wraakzuchtige en oordelende God vanaf druipt.

Maar Pasen staat voor verandering.

De overgang naar het nieuwe testament, de overgang van “de wet van God” naar “de genade van God” kan ik zeker waarderen gezien het aantal zonden dat mij vergeven moet worden wil ik een plaatsje bemachtigen in de hemel.

Als ik alle weerstand loslaat met betrekking tot religie, als ik kijk voorbij alle ellende die veroorzaakt word, zogenaamd uit naam van God, en kijk voorbij de letterlijke teksten uit de bijbel, maar probeer de boodschap te zien die het mij vertelt, dan pas kan ik zien wat de waarde is.

God kan leren......

De stap van “wet” naar “genade”, is de grootste stap die je als mens kunt maken.

Het is misschien wel het grootste inzicht dat je kunt krijgen, omdat het te maken heeft met een overgang van oordeel naar liefde.

God mag dan misschien almachtig zijn, maar ook hij zag in dat hij niet feilloos is.

En aangezien wij Gods kinderen zijn, en geschapen naar zijn evenbeeld, zijn ook wij niet feilloos.

Wat moet je doen, als je je opeens realiseert dat niemand foutloos is?

Je kunt wel wetten en regeltjes, en normen en waarden hebben, maar wat moet je er mee als blijkt dat om wat voor reden dan ook deze steeds geschonden worden?

Zelfs door jezelf.

Genade staat gelijk aan vergeven.

Doordat christus aan het kruis stierf, offerde hij zichzelf ter vergeving van de zonden van de mensheid.

Beetje dramatisch en totaal over-de-top, maar ik snap de boodschap.

Als vader snap ik ondertussen hoe het werkt.

Je vergeeft je kinderen uit liefde.....

Elke keer weer, na elke poepluier, na elke slapeloze nacht, na elke opstandige NEE, na elke bloed onder je nagels vandaan gehaalde actie.

En als zoon snap ik nu mijn ouders, dat ze me steeds hebben vergeven, ondanks dat ik mezelf nog steeds niet alles vergeven heb.

En hoe het leven ook in elkaar steekt, of God nou wel of niet bestaat, en of je er nou wel of niet in gelooft, er is één kracht in dit universum die opgewassen is tegen alles wat er op je pad komt, die in staat is om elke crisis te bezweren.

En dat is Liefde.

Laat dit mijn paasboodschap zijn, de grootste wijsheid die je je in je leven meester kunt maken, is inzien dat liefde het pad is.

Ik wens jullie allen een liefdevol Pasen toe.

HUGE HUG,

Ben.