(ver)oordelen.
Ik wil graag beginnen met een oud volksverhaal over een vader en een zoon die in hun levensonderhoud voorzien door in de straten van Rajastan plastic te verzamelen. Ze gebruiken daarvoor een karretje getrokken door een kameel. Op een dag slaat het noodlot toe.
De kameel blijkt spoorloos verdwenen. De mensen in de stad betuigen hun deelneming. “Zo spijtig dat deze man zijn kameel kwijt is”. Maar de vader zegt: ”U weet helemaal niet of ik pech heb”.
Na
een aantal weken keert de kameel naar huis terug. Maar hij is niet
alleen, hij heeft een vrouwtje bij zich. De mensen feliciteren de
man. “Jij hebt veel geluk!” Maar de plasticverzamelaar is niet
onder de indruk. “Je kunt niet weten of ik geluk heb”, is zijn
antwoord ditmaal.
Als
de zoon een tweede karretje bouwt voor de nieuwe kameel en het dier
wil inspannen, schopt het beest hem en breekt zijn beide benen. De
mensen komen aan de deur om hun deelneming te betuigen. “Wat een
ongelooflijke pech voor u en hem”, zeggen ze tegen de vader. Maar
de vader antwoordt met een vraag: “waarom heeft u medelijden met
mij? Hoe kunt u nou weten dat dit pech is voor mij? Hoe weet u dat zo
zeker?”
De
mensen weten zich geen raad met de houding van de plasticverzamelaar
en hun reacties zijn afkeurend. Maar dan op een dag breekt de oorlog
uit. En alle jongemannen moeten naar het front, behalve de zoon van
de plasticverzamelaar wiens benen nog niet goed genoeg genezen zijn.
Als steeds meer jongemannen op het slagveld omkomen beginnen de mensen
de
plasticverzamelaar steeds beter te begrijpen...
Mooi verhaal, met een mooie boeddhistische boodschap.
En ik wil even ingaan op de kern hiervan, want dit is, in ieder geval voor mij, een hele belangrijke boodschap als je streeft naar een gelukkiger leven.
Streef naar zo min mogelijk oordelen en veroordelen, of in ieder geval zie in wat oordelen met je doet, of je nou oordeelt over jezelf of anderen of de wereld om je heen, het is allemaal een spiegel van je eigen innerlijke beleving.
De wereld IS niet goed of slecht, ik VIND de wereld goed of slecht, maar het is er allemaal, zowel positieve als negatieve ontwikkelingen ALS je al kunt spreken van positief of negatief, want wie ben ik om te oordelen of iets goed of slecht is, of positief of negatief.
Het gaat er vooral om wat ik wil.
En ik wil graag gelukkig zijn, en dat geluk uitdragen in de wereld zodat anderen, die dit ook willen, ook steeds gelukkiger worden, en op dit pad naar steeds meer geluk in mijn leven maak ik keuzes, en steeds vaker leer ik wat fijne en wat minder fijne keuzes zijn.
Maar dat wil nog steeds niet zeggen dat mijn minder fijne keuzes fout waren, ik heb zelfs van mijn grootste "fouten" het meeste geleerd, dus ze waren enorm waardevol......, pijnlijk meestal, maar desalniettemin waardevol.
En nu kan ik lachen met al mijn fouten en blunders en andere onvolkomenheden, want dit maakt mij geen slecht mens, juist een beter mens, zelfs al maak ik ze twee,of drie,of tien keer, net zolang tot dat ik doorheb waarom.
Het zou een te lange blog worden om te beschrijven hoe het nou precies werkt, dan zou het een boek worden (wie weet!), maar ik snap nu eindelijk hoe het werkt.
Als je jezelf veroordeelt word je daar niet gelukkiger van, als je een ander veroordeelt ook niet, want het is JOUW negatieve oordeel, en kan je met zekerheid zeggen dat jij nooit zou doen wat die ander heeft gedaan, onder alle omstandigheden.
Om maar even een voorbeeld te geven ter overdenking, en pas op het is best heftig;
Hoe moeilijk is het om niet te haten of zelfs te moorden als je opgroeit in een door oorlog verscheurd gebied, waarbij je halve familie is "vermoord" door de "vijand", iedereen om je heen leeft in armoede en pijn en verdriet, er is geen uitzicht op een betere toekomst, en je groeit op met de haat van iedereen om je heen. Je situatie is uitzichtloos en je enige lichtpuntje is de belofte op een beter leven in het hiernamaals. En je krijgt vervolgens het aanbod om wraak te nemen door een zelfmoordaanslag te plegen, met de wetenschap dat je geliefden het financieel beter zullen hebben, er een eind komt aan je miserabel bestaan, en je zowel hier als in het hiernamaals een held zult zijn.
Is het nu nog steeds onvoorstelbaar dat je een moordenaar zou kunnen zijn?
Voor mij niet, ik heb makkelijk praten met mijn vredelievendheid en liefde verspreiden in de wereld als ik kijk naar de liefdevolle omgeving waarin ik opgegroeid ben, en de kansen die ik krijg om mij persoonlijk te ontwikkelen in alle vrijheid.
Laat ik duidelijk zijn, ik wil absoluut niets goedpraten, maar hoezeer ik ook tegen geweld ben, wie ben ik om de keuzes van de ander te veroordelen.
En dan nog iets, het voorbeeld dat ik gaf snap ik, ik kan me er een klein beetje in verplaatsen wat zo iemand motiveert, maar er is nog véééél meer aan de gang om me heen waar ik nog geen hout van snap, waar ik nog geen touw aan vast kan knopen waarom ik bepaalde dingen doe, of jij, of wat er in de wereld om me heen allemaal gebeurd. Dus hoe kan ik hier nou een oordeel over hebben..... niet dus.
Dus ik ga maar terug naar de basis, ik ben goed zoals ik ben, ik ben liefdevol en wil graag gelukkig zijn, ik hou van de mensen om mij heen, en mijn leven is een mooi avontuur.
Hier kies ik voor en hier ga ik voor, en dat is mijn oordeel...............
Knuffel,
Ben.
