Mijn 30e, over mijn 44e, op de 15e, oh ja en de 1000e !!!

‘Sterreteken Stier is het symbool voor begeerte in al haar fasen. Het was de Boeddha die voor de mens de aard ophelderde van begeerte en haar gevolgen (lijden). Het was de Christus die de omvorming van begeerte tot aspiratie onderrichtte.’(Alice Bailey ).
 

Mijn 30e blogbericht alweer, vorige week zijn al mijn blogs samen voor de 1000e keer gelezen, daar ben ik erg dankbaar voor, ik schrijf ze met veel plezier, maar het doet me nog meer plezier om ze te delen met jullie.

Zo aan de vooravond van mijn 44e verjaardag (jawel, de 15e Mei, hiep hiep hoera) heb ik regelmatig de neiging om terug te kijken naar al die jaren dat ik hier toch al rond loop.
Het had ook met hetzelfde gemak allemaal anders kunnen lopen, ben in al die jaren al behoorlijk wat keren goed weggekomen, en loop dus nog steeds.

Ik verwonder me toch hoe veel er is gebeurt in die 44 jaar, hoewel ik in mijn dag-tot-dag beleving vaak het gevoel heb dat er niet zoveel gebeurt, soms zelfs vervelend saai vind.
Maar als ik terug kijk kan ik bijna niet bevatten hoe vol het was.
Zeker de laatste paar jaar zijn turbulent geweest, en nog, zeker in mijn hoofd is het vaak een drukte van jewelste.

Nu vind ik het tegenwoordig héérlijk om al die gedachtekronkels van me uit te pluizen, en allerlei ontdekkingen te doen hoe het nou precies werkt bij mij in die bovenkamer, maar dat is lange tijd wel anders geweest.

Maar vol was het zeker, met opgroeien, scholen, diensttijd, baantjes.
Met puberen, verliefd zijn, liefdesverdriet, huwelijk, scheiding, vader zijn.
Met verhuizen, eigen huis, en weer terug naar huis.
Met spelen, sporten, hobby's en uitgaan.
Met familie, vrienden, kennissen en collega's.

Maar ook met al mijn donkere kanten, mijn angsten en depressie's, burnout, hardnekkige gokverslaving, rookverslaving, altijd te dik zijn, nooit goed genoeg zijn, falen in de liefde, school, werk en maatschappelijk, niks meer voelen, niet meer willen, mezelf totaal kwijt zijn.
En vervolgens mezelf weer vinden, toch weer doorgaan, niet opgeven, nooit meer opgeven, reis van de man, mannen in het wild, zielsgelukkig, psychotherapie, dagtherapie bij GGZ, mijn gokverslaving overwinnen (eind deze maand 2 jaar, YES!!), op zoek naar mijn geluk, mijn spiritualiteit, mijn ego, mijn geloof en mijn doel.

Ja........... vol was het zéker.

15 Mei, sterreteken Stier, symbool voor begeerte in al haar fasen.
Ik heb van Boeddha mogen leren dat mijn hele leven één grote begeerte is, en heb de gevolgen ervaren van de hoogste toppen tot de diepste dalen.
Ik heb geleerd en ervaren wat begeerte is en wat lijden is, van onbewust-zijn naar bewust-zijn, hoe het werkt, en nog steeds, tot in de finesse wil ik het leren kennen.
En ik heb van Christus mogen leren hoe mijn begeerte (heftig verlangen) om te buigen naar aspiratie (wil om iets te bereiken)
Hoe?
Met zachtheid, geduld, vertrouwen, kwetsbaarheid, gevoel, voorzichtig.
Maar vooral en bovenal met liefde, met héél véél liefde.

Het duurde even voordat ik de uitspraak hier bovenaan snapte.
En het duurde een jaar of 42 voordat ik de volgende uitspraak pas echt begreep;

De reis is het doel.

Het hele leven is één lange weg van begeerte, van doelen.
En pas toen mijn pad belangrijker werd dan mijn doelen, snapte ik het.
Ik heb het geheim van geluk gevonden, eindelijk.
Ik ben er nog niet, ik begeer nog genoeg, meer dan dat ik in een mensenleven kan bereiken, ben ik bang, maar dat maakt niet meer uit.
Deze stier gaat gewoon lekker door, op naar de 45.

Moehoeh.......

Dikke knuffel,
Ben.

Vrijheid spreek je NIET af......

Eergisteren dodenherdenking, gisteren bevrijdingsdag, vandaag al weer een nieuwe week, en morgen denken we al bijna niet meer aan gisteren.
En ergens is dat oké, niet blijven hangen in het verleden is noodzakelijk om in het nu gelukkig te kunnen zijn.

Als je 4 en 5 mei bewust bezig bent geweest met vrijheid en de strijd en offers voor vrijheid, dan blijft de essentie toch wel aanwezig, ook morgen en overmorgen.
Om eens per jaar stil te staan bij vrijheid is dan ook voor mij persoonlijk een noodzaak, ik heb mijn vrijheid erg hoog staan, en ben dankbaar dat ik in een land en tijd leef waar het mogelijk is om relatief vrij te zijn.

Ik zeg relatief omdat écht vrij zijn een ingewikkeld iets is.
Vrijheid is in eerste instantie een innerlijk proces, en in tweede instantie pas uiterlijk.
Je kunt van de buitenwereld alle vrijheid krijgen om te doen en laten wat je maar wilt, maar als je van binnen vol zit met angsten en verdriet, met boosheid, wrok, pijn en schaamte, dan ben je niet vrij.
Andersom, als je van binnen eindelijk jezelf hebt bevrijd en je eigen pad wilt gaan lopen om vervolgens tegen een buitenwereld aan te botsen, die je niet begrijpt, die vol oordeel zit en je vooral binnen allerlei hokjes wil houden, en je vertelt wat je moet voelen, denken en doen, ben je ook niet vrij.

Innerlijk zijn het je eigen angsten, en uiterlijk zijn het de ander zijn angsten, die er voor kunnen zorgen dat je je niet vrij voelt.

Nu was het thema op 4 en 5 mei dit jaar "vrijheid spreek je af".
Om den donder niet!!!!
Vrijheid spreken we helemaal niet af. héle dikke punt.

Vrijheid is een recht.
Een geboorterecht voor alles en iedereen.
Vrijheid hoef je niet te verdienen, hoef je niks voor af te spreken, of wat dan ook.
Vrijheid hoor je gewoon te hebben.

Dat we vervolgens met elkaar afspraken moeten maken over hoe we dat dan gaan doen omdat we nou eenmaal hutje mutje bij elkaar wonen, omdat we met 6.5 miljard mensen op deze planeet rondlopen, is een tweede.
Ik zal de eerste zijn om te zeggen dat het schier onmogelijk lijkt om totaal vrij te zijn, we worden al met beperkingen geboren.
Ik bedoel, totaal vrij zijn betekent de vrijheid hebben om uit alles te kunnen kiezen wat je je maar voor kan stellen.
En ik kan bijvoorbeeld nog steeds niet vliegen, hoe graag ik ook zou willen, de zwaartekracht maakt me nog regelmatig pijnlijk duidelijk dat ik nog niet snel genoeg ben om in de lucht te blijven hangen.
En zo zijn er nog wel een paar natuurwetten die me laten weten dat we beperkte keuzes hebben.

Daarnaast hebben mijn ouders, grootouders en voorouders een menselijke wereld gebouwd.
Een maatschappij, waarschijnlijk met de beste bedoelingen, met regels waaraan ik me te houden heb.
Een maatschappij waarin ik redelijk veilig op kon groeien, met luxe en welvaart die nog nooit eerder in de geschiedenis zo groot was, en op 95 procent van de wereld is die welvaart niet zó groot als hier.

Ik zie het écht wel, ik ben écht wel dankbaar voor de veiligheid en comfort waarin ik heb kunnen groeien, en nog steeds doe.
Maar ik waag te betwijfelen of je dit vrijheid kunt noemen, hooguit een zeer ruim en gevuld aquarium, in plaats van een schrale viskom, maar nog steeds geen oneindige zee.

Ik buig mijn hoofd in grote dankbaarheid voor allen die hun leven in dienst hebben gesteld, en zelfs gegeven hebben, voor vrijheid en welvaart.
Het zou van weinig respect betuigen als ik niet inzag dat zij met hart en ziel het beste voorhadden, voor zichzelf en anderen.
Maar we zijn er nog lang niet.

Vrijheid staat voor liefde, en andersom.
Hoe vrijer ik ben hoe meer ik lief kan hebben, zowel innerlijk als in de buitenwereld.
Hoe meer ik mezelf kan bevrijden van angst, verdriet, boosheid, pijn en schaamte, hoe meer ruimte er onstaat voor de onmetelijke liefde die ik in me heb.
En hoe meer ik kan vertrouwen dat ik totaal vrij mag zijn van de wereld om me heen, hoe meer ik ook lief durf te hebben.
En vrijheid, liefde en vertrouwen maken gelukkig, onze eindeloos pad, ons doel in het leven.

Belangrijk is om in te zien dat vrijheid, en dus ook liefde, vertrouwen en gelukkig zijn, geen statische zwart-wit dingen zijn.
Ze zijn veranderlijk, dynamisch, en elkaar helpend in hun groei.
Maar nogmaals, ze zijn niet vrijblijvend, ze zijn een recht, een recht voor iedereen.
En zolang dat besef nog niet bij iedereen is doorgedrongen, is er nog werk te doen.
Bij absolute voorkeur met liefde en vertrouwen, maar indien écht nodig, zal ik dit recht met strijd verdedigen.

Dikke knuffel......... als je wilt tenminste, want niks moet.
Ben.