Doe-het-zelf pakket

Doe-het-zelf pakket….

Een kleine 5 jaar geleden heb ik een wens uitgesproken.

“Ik wil nu eindelijk wel eens gelukkig worden”, zei ik, niet wetende dat ik daarmee een bestelling had geplaatst.
Maar warempel, ik kreeg een pakje toegestuurd.
De afzender was onleesbaar geworden, een vage vlek zeg maar.
Er zat alleen een briefje bij met “succes, veel plezier ermee”.

Nu moet je weten, ik heb een broertje dood aan klussen, ik heb er niks mee, nooit gehad ook.

Ik ben liever lui als moe, en als mijn portemonnee het enigszins toe laat, dan ga ik altijd voor kant-en-klaar, en liefst nog thuisbezorgd ook.
Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan, toch?

Dus daar zat ik, met mijn pakketje “geluk”, en nu?

Eerst maar eens goed rondgevraagd, internet afgespeurd, om uit te vinden wie al eens zo’n pakketje heeft gekregen en wat ik er mee moet doen.
Natuurlijk had niemand een voor mij bevredigend antwoord, heb ik weer…….

Dus toch maar die doos opengemaakt.

Lieve help, wat een kleretroep, wat moet ik hier mee?
Wie heeft dat ding in godsnaam ingepakt, en waarom zit er geen handleiding bij?
En ik blijf maar uitladen, er komt geen eind aan, hoe kan er nou zoveel troep in zo’n klein doosje zitten.

Uiteindelijk toch maar gestopt met uitladen, en me voorgenomen om maar gewoon te beginnen met bouwen.

Ehhhh…..    , waar is het gereedschap?
Waarmee moet ik dit spul in elkaar zetten?

Weer rommelen in die doos, na lang zoeken een paar “hulpmiddelen” gevonden.

Nou, waar zal ik eens beginnen…., zo eens rondkijkend en al de troep overziend zakt de moed me in de schoenen.
Héé.., de post.
Een kaartje met een groot hart er op en aan de achterzijde de tekst “goed bezig”, en weer geen afzender.
En ik werd me toch pissig, wie stuurt er nou zoiets, een doos vol troep zonder handleiding, en dan nog doodleuk zo’n zielig kaartje met “goed bezig”, moet ik het nou allemaal zelf doen?

“Zekers”, hoor ik een zware stem achter me, “maar je hoeft het niet alleen te doen”, zegt ie met een brede glimlach en glinsterende ogen. “zal ik je mee uit de Brand helpen?” vraagt ie, “nou graag” zeg ik.

“Zeg jij maar hoe je het wilt, dan kijk ik of ik kan helpen” zegt ie.
En er komen nog meer mensen, vrienden, familie, en ze hebben allemaal wat gereedschap bij.

Dus ik ben maar begonnen met bouwen, geen idee wat het gaat worden, maar sommige stukken vallen verbazend makkelijk op de goede plek, en met andere stukken blijf ik maar worstellen en me afvragen waar ze horen, dan ga ik maar even rustig zitten en ga eens op m’n gemak bekijken wat het nou is.

En ik moet zeggen, wat ik tot nog toe heb gebouwd bevalt me wel, en ik krijg er nu toch wel plezier in.

Ik hoef het ook niet meer zo nodig af te krijgen, en ik hoef ook niet persé meer te weten wat het nou gaat worden.
Zolang ik het maar met liefde, rust, en vertrouwen kan blijven doen, komt het wel goed.

En aan iedereen die heeft meegeholpen, en nog steeds meehelpt, dank je wel, fijn dat jullie er zijn, ik kan het ondertussen wel zelf, maar het is zoveel fijner en gezelliger om het samen te doen.

En mochten jullie mijn hulp kunnen gebruiken bij jullie doe-het-zelf pakket, laat maar weten.

Dikke knuffel,

Ben