Dualiteit.

We leven in een duale wereld, een wereld waarin het één niet kan bestaan zonder het ander. Een wereld van tegenpolen, van goed en slecht, van koud en warm, van licht en donker, van lijden en gelukkig zijn.

Dit is hoe wij leren zien, geen licht zonder duisternis.

Dit is hoe we leren proeven, geen lekker zonder vies.

Dit is hoe we leren voelen, geen geluk zonder lijden.

Hoe zouden we het een kunnen herkennen zonder het ander, we zouden niet beseffen dat we gelukkig zijn als we niet de pijn van het lijden kennen.

En zie hier, het doel van het lijden, van pijn en verdriet, van depressie en walging, van boosheid en geweld.

Omdat we allemaal streven naar gelukkig zijn, onze natuurlijke staat en ons geboorterecht, hebben we de tegenpool te ervaren.

En naarmate we ouder worden gaan we er een meetlatje langs leggen, de maatstaaf, hoe gelukkig ben ik, hoe lief ben jij, hoe lekker is het, hoe groot ben ik, hoe rijk ben jij, hoeveel hou jij van mij?

En ergens stellen we dan de Norm, bepaalt door honderden factoren, je ouders, je vrienden, je geloof, de maatschappij, raak je ergens overtuigd van de Norm.

Hij is voor iedereen verschillend want iedereen is uniek, en dat vinden we onacceptabel, want wie heeft er nou gelijk? Wat is nou de Waarheid?

Er volgt discussie, ruzie, oorlog.

Het recht van de sterkste, tirannie, dictators.
Nog meer onvrede, de stem van het volk, het recht van de meerderheid, democratie.
Zover zijn we nu, democratie, meeste stemmen gelden, dus de meerderheid bepaalt de Norm, de Waarheid.
Een Norm voor goed en slecht, een Norm voor hoe koud of hoe warm, een Norm voor wanneer het licht word en wanneer donker, een Norm voor wat lijden is en wat gelukkig zijn is.

Dit is hoe wij leren zien, de Norm voor wanneer het licht is of donker.

Dit is hoe wij leren proeven, een Norm voor wat lekker is en wat vies.

Dit is hoe wij leren voelen, de Norm voor gelukkig en ongelukkig.

Maatje 36, vrijstaand huis, grote auto, 2 kinderen, een hond, een succesvolle goedbetaalde baan, een actief en sociaal privéleven, vliegvakantie, goede moeder, goede echtgenote, geëmancipeerd, goede vader, begrijpende echtgenoot, goede huisman.

En dan vragen we ons nog af waarom we niet gelukkig zijn?

Staan we voor de spiegel en lijden we, hebben we pijn en zijn we verdrietig, depressief en walgen we van onszelf, zijn we boos en gewelddadig naar onszelf en anderen.

Ja maar, vragen we ons dan af, het is toch onmogelijk om perfect te zijn?

We hebben toch allemaal wel iets, niemand is toch perfect?
Perfectie bestaat niet!
O nee? hoezo niet?
Maar we leven toch in een duale wereld, een wereld waarin het één niet bestaat zonder het ander?
Een wereld van tegenpolen, hoe kun je je dan imperfect voelen als je niet gevoelt hebt wat perfectie is?

Omdat de Norm niet de Waarheid is.

Je bent namelijk perfect zoals je bent, diep van binnen weet je dat, onder al die laagjes van schuld en schaamte, angst en verdriet, boosheid en pijn, zit de Echte jij, de Echte waarheid, jouw waarheid.

En die is voor iedereen verschillend, want jij bent uniek.
Er is maar één jij, net als een vingerafdruk ben jij eenmalig uniek.

Osho noemde zo mooi "Er is nog nooit iemand geweest zoals jij, er is niemand zoals jij op dit moment in heel de wereld, en er zal nooit meer iemand zoals jij zijn."

Je bent werkelijk uniek, langs welke meetlat wil je dat leggen, welke Norm kan er op jou van toepassing zijn?

Dat kan er maar één zijn, en dat is die van jezelf.

Maar ben voorzichtig, pel alle laagjes van je af, alle Normen van anderen, ze zitten in je schaamte, angst, verdriet, boosheid en pijn.

Want in je kern, in je ziel, zit alleen maar licht en liefde.

Zoek het, iedereen heeft het, daar zit JOUW waarheid.
En doe het met liefde en mildheid, met de grootst mogelijke zachtheid, maar geef nooit op, want je bent het waard.

Met al mijn Liefde,

Ben.