Na alle ellende die over ons uitgestort word door de media
over van alles en nog wat, dat misgaat in Nederland, Europa en wereldwijd, van menselijk
leed tot aan de economische crisis toe kan ik niet voorkomen dat ondanks mijn
positiviteit, spirituele inzichten en liefde er toch een zweem van
zwaarmoedigheid aan me blijft plakken. En dan is het ineens Lente en al die
negatieve restjes die zijn blijven plakken verdwijnen als sneeuw voor de zon.
Dan loop ik buiten rond en verbaas me, verwonderd vraag ik
me af hoe het toch mogelijk is, hoe magisch dit alles op mij overkomt. En dan
zit er zo’n stemmetje in mijn hoofd dat alles gaat verklaren, met een
klinische, wetenschappelijke benadering loopt dat stemmetje met me mee en
probeert alles uit te leggen hoe dat dan werkt en alle magie verdwijnt. Het is dat ie in mijn hoofd zit
anders had ik ‘m toch een schop onder zijn kont gegeven en verteld dat ie
ergens anders moest gaan lopen. Gelukkig kan ik dat stemmetje het zwijgen
opleggen en gewoon genieten van de lente, van de magie en van mijn eigen
verwondering.
En al genietend moest ik even vol meezingen met “circle of life van Viva Vox choir uit Servië”, een tijdje geleden tegengekomen op youtube, dus voor iedereen; geniet,
lieve vrienden, geniet.
Prachtig geschreven Ben. En wat je zegt ervaar ik ook, de magie van de lente. Het doet me denken aan hoe magisch ik de wereld ervaarde toen ik een kleuter was. Met dat speelse en kwetsbare gevoel van onbegrensde mogelijkheden en pure nieuwsgierigheid, daar kunnen we alle verdriet mee wegspoelen. Bedankt Ben!
BeantwoordenVerwijderen