Vrijheid spreek je NIET af......

Eergisteren dodenherdenking, gisteren bevrijdingsdag, vandaag al weer een nieuwe week, en morgen denken we al bijna niet meer aan gisteren.
En ergens is dat oké, niet blijven hangen in het verleden is noodzakelijk om in het nu gelukkig te kunnen zijn.

Als je 4 en 5 mei bewust bezig bent geweest met vrijheid en de strijd en offers voor vrijheid, dan blijft de essentie toch wel aanwezig, ook morgen en overmorgen.
Om eens per jaar stil te staan bij vrijheid is dan ook voor mij persoonlijk een noodzaak, ik heb mijn vrijheid erg hoog staan, en ben dankbaar dat ik in een land en tijd leef waar het mogelijk is om relatief vrij te zijn.

Ik zeg relatief omdat écht vrij zijn een ingewikkeld iets is.
Vrijheid is in eerste instantie een innerlijk proces, en in tweede instantie pas uiterlijk.
Je kunt van de buitenwereld alle vrijheid krijgen om te doen en laten wat je maar wilt, maar als je van binnen vol zit met angsten en verdriet, met boosheid, wrok, pijn en schaamte, dan ben je niet vrij.
Andersom, als je van binnen eindelijk jezelf hebt bevrijd en je eigen pad wilt gaan lopen om vervolgens tegen een buitenwereld aan te botsen, die je niet begrijpt, die vol oordeel zit en je vooral binnen allerlei hokjes wil houden, en je vertelt wat je moet voelen, denken en doen, ben je ook niet vrij.

Innerlijk zijn het je eigen angsten, en uiterlijk zijn het de ander zijn angsten, die er voor kunnen zorgen dat je je niet vrij voelt.

Nu was het thema op 4 en 5 mei dit jaar "vrijheid spreek je af".
Om den donder niet!!!!
Vrijheid spreken we helemaal niet af. héle dikke punt.

Vrijheid is een recht.
Een geboorterecht voor alles en iedereen.
Vrijheid hoef je niet te verdienen, hoef je niks voor af te spreken, of wat dan ook.
Vrijheid hoor je gewoon te hebben.

Dat we vervolgens met elkaar afspraken moeten maken over hoe we dat dan gaan doen omdat we nou eenmaal hutje mutje bij elkaar wonen, omdat we met 6.5 miljard mensen op deze planeet rondlopen, is een tweede.
Ik zal de eerste zijn om te zeggen dat het schier onmogelijk lijkt om totaal vrij te zijn, we worden al met beperkingen geboren.
Ik bedoel, totaal vrij zijn betekent de vrijheid hebben om uit alles te kunnen kiezen wat je je maar voor kan stellen.
En ik kan bijvoorbeeld nog steeds niet vliegen, hoe graag ik ook zou willen, de zwaartekracht maakt me nog regelmatig pijnlijk duidelijk dat ik nog niet snel genoeg ben om in de lucht te blijven hangen.
En zo zijn er nog wel een paar natuurwetten die me laten weten dat we beperkte keuzes hebben.

Daarnaast hebben mijn ouders, grootouders en voorouders een menselijke wereld gebouwd.
Een maatschappij, waarschijnlijk met de beste bedoelingen, met regels waaraan ik me te houden heb.
Een maatschappij waarin ik redelijk veilig op kon groeien, met luxe en welvaart die nog nooit eerder in de geschiedenis zo groot was, en op 95 procent van de wereld is die welvaart niet zó groot als hier.

Ik zie het écht wel, ik ben écht wel dankbaar voor de veiligheid en comfort waarin ik heb kunnen groeien, en nog steeds doe.
Maar ik waag te betwijfelen of je dit vrijheid kunt noemen, hooguit een zeer ruim en gevuld aquarium, in plaats van een schrale viskom, maar nog steeds geen oneindige zee.

Ik buig mijn hoofd in grote dankbaarheid voor allen die hun leven in dienst hebben gesteld, en zelfs gegeven hebben, voor vrijheid en welvaart.
Het zou van weinig respect betuigen als ik niet inzag dat zij met hart en ziel het beste voorhadden, voor zichzelf en anderen.
Maar we zijn er nog lang niet.

Vrijheid staat voor liefde, en andersom.
Hoe vrijer ik ben hoe meer ik lief kan hebben, zowel innerlijk als in de buitenwereld.
Hoe meer ik mezelf kan bevrijden van angst, verdriet, boosheid, pijn en schaamte, hoe meer ruimte er onstaat voor de onmetelijke liefde die ik in me heb.
En hoe meer ik kan vertrouwen dat ik totaal vrij mag zijn van de wereld om me heen, hoe meer ik ook lief durf te hebben.
En vrijheid, liefde en vertrouwen maken gelukkig, onze eindeloos pad, ons doel in het leven.

Belangrijk is om in te zien dat vrijheid, en dus ook liefde, vertrouwen en gelukkig zijn, geen statische zwart-wit dingen zijn.
Ze zijn veranderlijk, dynamisch, en elkaar helpend in hun groei.
Maar nogmaals, ze zijn niet vrijblijvend, ze zijn een recht, een recht voor iedereen.
En zolang dat besef nog niet bij iedereen is doorgedrongen, is er nog werk te doen.
Bij absolute voorkeur met liefde en vertrouwen, maar indien écht nodig, zal ik dit recht met strijd verdedigen.

Dikke knuffel......... als je wilt tenminste, want niks moet.
Ben.