De druppel en de zee.

De lenteregen is begonnen.
Voor de komende dagen is er regen voorspeld, en in eerste instantie dacht ik "gadverdamme", van de kou in de drup, en ik wil zo graag warm en zonnig.
Maar toen ik naar buiten ging om even te roken (ik ben soms zo dankbaar voor mijn rookmomentjes), merkte ik dat de regen anders ruikt, het ruikt naar lente.
Nou roepen geuren bij mij al snel associaties op, geuren brengen me snel in contact met gevoelens.
En ik merkte dat ik er blij van werd, voor mijn gevoel is de lente nu echt begonnen.
Ik verwacht dat het water een explosieve uitwerking zal hebben op de natuur die smacht naar water en warmte om te gaan groeien en bloeien.

Nu bracht de regen nog een andere associatie mee, ik was bezig met wat spiritueel leesvoer en onderzoek, en in het bijzonder met verbonden zijn.
In mijn persoonlijke beleving zijn wij allemaal afkomstig van dezelfde bron (eerste hint, bron/water).
Voor onze geboorte waren we één, en op een of andere manier hebben we gekozen om geboren te worden, en ons leven hier op aarde te leven, en ik geloof dat we na de dood ook weer terugkeren naar dezelfde bron, dezelfde éénheid die we voorheen waren, maar dan allemaal met ons eigen unieke stukje ervaring dat we leven noemen, en in mijn geval mijn eigen unieke stukje Ben de Kok.

Maar in mijn leven hier op aarde merk ik dat ik toch wel erg mijn best moet doen soms om die eenheid te kunnen zien door alle verschillen.
En dan toch, door de regen, besef ik me ineens dat het klopt, we zijn verschillend en toch één.
We zijn allemaal regendruppels uit dezelfde zee.
Ik ben dus een regendruppel, maar ik ben ook de zee.
Ik wordt geboren door de opwarming van de zon, ik verdamp uit de zee, en reis vervolgens, gestuurd door de wind naar mijn bestemming.
Ik val op de aarde en vervolg mijn reis, kom in allerlei situaties en omstandigheden terecht, misschien bevries ik misschien stroom ik, of verdamp ik weer meteen.
Misschien kabbel ik met een rustig stroompje mee en breng langs mijn pad leven en voorspoed, of stort ik mij met veel geweld door woeste rivieren en wilde stroomversnellingen, soms alles op mijn pad verwoestend.
Of reis ik door bewoond gebied en wordt ik op honderden manieren gebruikt, misbruikt en hergebruikt, vervuild en gereinigd.
Misschien duurt mijn reis een dag, of misschien wel tienduizend jaar, maar uiteindelijk kom ik weer terug, terug bij de zee waar het allemaal begon.
Één zee met miljarden regendruppels, die al ontelbaar keer op reis zijn geweest, en steeds opnieuw weer vervloeien in het grote geheel.
Maar als je toch eens kon praten met de zee, en alle verhalen, reizen en avonturen kon horen, van al die kleine druppeltjes, wat een rijkdom zou dat zijn.
De zee weet het, en wacht geduldig tot alles zich weer samenvoegt en samenvloeit, en samen die enorme rijkdom deelt van elk druppeltje van zijn geheel.

Waar blijf ik dan met mijn afgescheiden voelen, met al mijn oordeel over anderen, over goed of fout, of waar en niet waar, over wit of zwart, of geel, rood of bruin.
We zijn allen een, allemaal druppeltjes uit dezelfde zee, allemaal op reis, en we doen allemaal ons best om naar beste kunnen en weten weer terug te keren naar zee.

...........................Goh..................Pffff..................waar zo'n buitje al niet goed voor is.

Warme knuffel,
Ben.